Τὸ Εἰλητάριον. «Γράψον ἃ εἶδες καὶ ἅ εἰσι» (Ἀποκ. α΄ 19).



Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

«ΕΝΑΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ»

«ΕΝΑΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ» 


     «Όταν μπαίνετε μέσα στο Μοναστήρι, να ανοίγει η ψυχούλα σας στην αγάπη του Θεού. Εκεί, είναι όλα αγιασμένα· τόσες ψυχές που προσεύχονται, που ασκούνται, που ζουν την ζωή του Θεού. Οι αγιασμένες ψυχές, είναι το μεγαλείο του Μοναστηριού.
     Η ψυχή, έχει φοβερές δυνάμεις, που τις αντανακλά στο περιβάλλον. Έτσι και οι αγιασμένοι τόποι· μας επηρεάζουν και μας ανεβάζουν. Όταν βρίσκομαι σε τέτοιους τόπους, πριν προλάβω να προσευχηθώ, αμέσως ο αγιασμένος τόπος με ανεβάζει στα ουράνια, όπως για παράδειγμα, η Πάτμος, το Άγιον Όρος κ.α. 
     Ο μοναχός, φαίνεται απόκοσμος και ακοινώνητος για πολλούς. Φαίνεται ότι κοιτάζει μόνο την ψυχή του, ότι δεν προσφέρει τίποτα στην Εκκλησία, στον κόσμο. Αυτό, δεν είναι έτσι. Τόσα χρόνια, αν διατηρήθηκε η Εκκλησία, οφείλεται στον Μοναχισμό. Αυτός που μπαίνει στο Μοναστήρι και τα δίνει όλα στον Χριστό, μπαίνει στην Εκκλησία. 
     Ίσως, να πει κάποιος: “Αυτοί που ζουν μόνοι τους σε μια σπηλιά, βοηθούν την Εκκλησία;”.
     Ναι. Οι σπηλαιώτες, βοηθούν την Εκκλησία μυστικά. Ένας ασκητής που ζει στην σπηλιά, μπορεί να μην φτιάχνει δέντρα και κήπους, συγγράμματα και άλλα που βοηθούν στην ζωή ή στην πρόοδο, αλλά, εκεί μέσα, δημιουργεί και εξελίσσεται και θεούται.
     Θα σας πω κάτι, που θα σας φανεί υπερβολικό. Αλλά, παιδιά μου, θέλω να με πιστέψετε. Πρόκειται για την προσφορά της προσευχής του μοναχού.
     Ακούστε με, με προσοχή· 
     Ας υποθέσουμε ότι έχουμε επτά ιεροκήρυκες θεολόγους, οι οποίοι είναι άγιοι στη ζωή τους. Η ρητορεία τους, άφθαστη. Ο καθένας, έχει την ενορία του, που αποτελείται από δέκα χιλιάδες ενορίτες. Κάθε μέρα, ακούνε τον λόγο τους εβδομήντα χιλιάδες άνθρωποι. Συγκλονίζονται χιλιάδες που τους ακούνε, μετανοούν, επιστρέφουν στον Χριστό, σώζονται ολόκληρες οικογένειες. 
     Ένας, όμως, μοναχός, που δεν τον βλέπει κανείς, καθισμένος σε κάποια σπηλιά, με την ταπεινή του προσευχή, επιδρά πολύ περισσότερο. Ένας, έναντι επτά, έχει μεγαλύτερα αποτελέσματα. Αυτό, βλέπω. Είμαι σίγουρος. Να, ποιά είναι η σημασία της προσευχής του μοναχού. Είναι στο κελλί του μόνος, αλλά τα κύματα της προσευχής του, φθάνουν σε όλους τους ανθρώπους, έστω και αν είναι μακριά. Με την προσευχή, ο μοναχός, συμμετέχει σε όλα τα προβλήματα των ανθρώπων και κάνει θαύματα. Η προσφορά του, επομένως, είναι πιο μεγάλη και από του πιο άξιου ιεροκήρυκα». 

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ Ο ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ (1906–1991)

[Οσίου Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου: «Βίος και Λόγοι», μέρος 2ο, Λόγος 5ος («Περί Μοναχικού Πολιτεύματος»), σελ. 360–361, έκδοση ι΄, Ιεράς Μονής Χρυσοπηγής, Χανιά, Οκτώβριος 2009.]



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου