«ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΜΙΚΡΟΣ ΚΙ ΕΒΟΣΚΑ
ΠΡΟΒΑΤΑ…»
Ο μοναχός
πατήρ Παΐσιος από το Κελλί των Αγίων Πάντων της Κουτλουμουσιανής Σκήτης του
Αγίου Παντελεήμονος, διηγήθηκε κάποτε τα εξής:
«Όταν
ήμουν μικρός κι έβοσκα πρόβατα, έμαθα με δυσκολία να συλλαβίζω. Βρήκα, τότε,
μία Αγία Γραφή και την άνοιξα να διαβάσω. Εκεί έμαθα για την άλλη ζωή, την μετά
θάνατον. Μού ’ρθε μία χάρη, όταν διάβαζα! Μία μέρα, με
επεσκίασε μία νεφέλη, όταν διάβαζα την Αγία Γραφή, φοβήθηκα και την σταμάτησα.
Μετά, την ξαναδιάβασα. Μού ’ρθε λογισμός να γίνω καλόγερος. Είχα ακούσει ότι οι
καλόγεροι αγωνίζονται για την ψυχή τους, δεν ήξερα όμως “τί” είναι αυτοί οι καλόγεροι. Ένα βράδυ, μου παρουσιάστηκε η Αγία
Παρασκευή στον ύπνο μου και μου είπε να μην τρώγω γάλα και τυρί την Τετάρτη και
την Παρασκευή.«
»Μετά, που απολύθηκα από στρατιώτης, ήρθα κι έμεινα σ’ αυτό εδώ το Κελλί. Κάθισα λίγο καιρό και μου είπαν οι Γεροντάδες να με κάνουν καλόγερο· μου έδωσαν κάτι παλιόρασα, που ούτε για σκιάχτρο δεν έκαναν! Έλειπε το μανίκι από το αντερί (=το ζωστικό), ήταν σχισμένα και βρώμικα. Από την στεναχώρια μου, δεν μίλησα καθόλου μία εβδομάδα. Μετά, με ρώτησαν “πώς πάω”. “Καλά”, είπα. Μου λένε: “Επειδή δεν μίλησες, κάνεις για μοναχός. Αν μιλούσες, θα σε διώχναμε”. Και τότε μου φόρεσαν τα καλά ράσα που είχαν μέσα σ’ ένα κουτί.«
»Ήταν καλοί οι Γεροντάδες μου!... Όταν κάποτε τους είπα ότι θέλω να πάω πίσω στον κόσμο να γίνω έγγαμος παπάς, –αυτό, πριν λάβω το Σχήμα–, αυτοί δεν έφεραν καμμία αντίρρηση. Την ημέρα που ήθελα εγώ να φύγω, μου έδωσαν χρήματα. Μου είπαν: “Παιδί μου, τόσο καιρό εκάθησες μαζί μας, δούλεψες για μας, αυτά τα χρήματα σού ανήκουν!”.
»Μετά, που απολύθηκα από στρατιώτης, ήρθα κι έμεινα σ’ αυτό εδώ το Κελλί. Κάθισα λίγο καιρό και μου είπαν οι Γεροντάδες να με κάνουν καλόγερο· μου έδωσαν κάτι παλιόρασα, που ούτε για σκιάχτρο δεν έκαναν! Έλειπε το μανίκι από το αντερί (=το ζωστικό), ήταν σχισμένα και βρώμικα. Από την στεναχώρια μου, δεν μίλησα καθόλου μία εβδομάδα. Μετά, με ρώτησαν “πώς πάω”. “Καλά”, είπα. Μου λένε: “Επειδή δεν μίλησες, κάνεις για μοναχός. Αν μιλούσες, θα σε διώχναμε”. Και τότε μου φόρεσαν τα καλά ράσα που είχαν μέσα σ’ ένα κουτί.«
»Ήταν καλοί οι Γεροντάδες μου!... Όταν κάποτε τους είπα ότι θέλω να πάω πίσω στον κόσμο να γίνω έγγαμος παπάς, –αυτό, πριν λάβω το Σχήμα–, αυτοί δεν έφεραν καμμία αντίρρηση. Την ημέρα που ήθελα εγώ να φύγω, μου έδωσαν χρήματα. Μου είπαν: “Παιδί μου, τόσο καιρό εκάθησες μαζί μας, δούλεψες για μας, αυτά τα χρήματα σού ανήκουν!”.
Συγκινήθηκα
απ’ αυτό το γεγονός και, τελικά, κάθισα κοντά τους
και δεν έφυγα. Άλλες συνοδείες, όταν τους έλεγαν τα καλογέρια τους ότι θα
φύγουν, τους έβγαζαν τα ράσα και αυτοί μου έδωσαν και χρήματα από πάνω για τα
ναύλα! Οι Γεροντάδες μου, ήταν άγιοι άνθρωποι!...».
[«Από την
Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορειτική Παράδοση», 3ο μέρος, σελ. 608–609,
Άγιον Όρος 2011.]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου