Ο ΑΓΙΟΣ ΤΡΥΦΩΝ

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΡΥΦΩΝ

     Ο ένδοξος μάρτυς του Χριστού Τρύφων καταγόταν από την Λάμψακο της Φρυγίας. Οι γονείς του, άνθρωποι ταπεινοί και ευλαβείς, του ενέπνευσαν από νεαρή ηλικία τις άγιες ευαγγελικές αρετές και από νωρίς έλαβε από τον Θεό το χάρισμα να θεραπεύει ανθρώπους και ζώα από τις ασθένειες και να εκδιώκει ακάθαρτα πνεύματα, εξακολουθώντας πάντα να ασκεί το ταπεινό επάγγελμα του χηνοβοσκού.     

     Κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Γορδιανού (238–244), ένας μαινόμενος δαίμονας κυρίευσε την θυγατέρα του ηγεμόνα, χωρίς οι γιατροί και οι μάγοι να μπορούν να κάμουν το παραμικρό γι’ αυτήν. Μια μέρα ο δαίμονας ανέκραξε: «Μόνο ο Τρύφων έχει την δύναμη να με διώξει!». Ο Γορδιανός έστειλε ευθύς αξιωματούχους σε όλη την αυτοκρατορία να αναζητήσουν τον άνθρωπο αυτόν. Τον βρήκαν να βόσκει γαλήνια τις χήνες του και οδήγησαν τον δεκαεπτάχρονο νέο στην Ρώμη. Φθάνοντας εκεί, ο Τρύφων με την δύναμη της προσευχής του εξέβαλε τον δαίμονα και τον ανάγκασε να εμφανιστεί στους κατοίκους της πόλεως με την μορφή μαύρου και αποκρουστικού σκύλου και να ομολογήσει ότι ήταν όργανο του μισόκαλου Σατανά και ότι ο ίδιος, όπως και οι όμοιοί του, ήσαν ανίσχυροι απέναντι στους χριστιανούς.     

     Ευγνώμων ο αυτοκράτορας, γέμισε τον Τρύφωνα δώρα τα οποία ο άγιος μοίρασε στους φτωχούς καθ’ όλη την διαδρομή της επιστροφής στην πατρίδα του. Γύρισε στις ειρηνικές ασχολίες του, επιτελώντας θαύματα και σκορπώντας γύρω θείες ευλογίες, μέχρι τα χρόνια του διωγμού του αυτοκράτορα Δεκίου (250). Τον κατήγγειλαν τότε στον έπαρχο της Ανατολής, Ακυλίνο, ως επικίνδυνο υπέρμαχο του χριστιανισμού. Στους στρατιώτες που στάλθηκαν να τον συλλάβουν παραδόθηκε ο άγιος από μόνος του και παρουσιάσθηκε ενώπιον του δικαστηρίου στην Νίκαια ακτινοβολώντας ολόκληρος θεία χάρη και αντιμετωπίζοντας με περιφρόνηση και παρρησία τόσο τις κολακείες όσο και τις απειλές του έπαρχου.     

     Πρώτα τον κρέμασαν στο τιμωρητικό ξύλο και επί τρεις ώρες τον κτυπούσαν με τα ξύλινα ξίφη που χρησιμοποιούσαν οι στρατιώτες στις ασκήσεις τους. Ο Τρύφων, όμως, έδειχνε να είναι ξένος στον πόνο και ο τύραννος διέταξε τότε να τον δέσουν πίσω από το άλογό του και να τον αναγκάσουν να τρέχει ανυπόδητος πάνω στους χαλικόστρωτους και παγωμένους δρόμους. Όταν τον έφεραν πίσω στην Νίκαια, αρνήθηκε να προσφέρει λατρεία στην εικόνα του αυτοκράτορα· τότε του έμπηξαν καρφιά στα πόδια και τον έσυραν έτσι στο κέντρο της πόλεως. Η αγάπη του, όμως, για τον Χριστό μεταμόρφωνε τους πόνους του νεαρού μάρτυρος σε θείες τρυφές και το θέαμα του μαρτυρίου προκάλεσε τον θαυμασμό του πλήθους. Οι στρατιώτες εξάρθρωσαν τα μέλη του, τον ράβδισαν λυσσαλέα και έκαψαν όλο το σώμα του με δαυλούς, ο άγιος όμως υπέμεινε τα πάντα με χαρά, προσευχόμενος υπέρ των δημίων του. Και αίφνης, στέφανος από άνθη, κεκοσμημένος με πολύτιμους λίθους ήλθε εξ ουρανού και έστεψε την κεφαλή του. Ο Ακυλίνος, ανίσχυρος και καταγέλαστος, έδωσε τότε διαταγή να τον πάρουν έξω από την πόλη και να τον αποκεφαλίσουν. Πριν, όμως, προλάβει ο δήμιος να κατεβάσει το φονικό ξίφος, ο άγιος μάρτυς παρέδωσε την ψυχή του στον Θεό.

      Οι χριστιανοί της Νίκαιας έσπευσαν να τιμήσουν το τίμιο λείψανό του, αλλά ο άγιος τούς φανερώθηκε και τους αποκάλυψε ότι η θέση του ήταν στην γενέτειρά του. Ενταφιάστηκε λοιπόν στην Λάμψακο, όπου επιτέλεσε πλήθος θαυμάτων ανά τους αιώνες. Οι πιστοί επικαλούνται με πίστη την βοήθειά του για την προστασία κήπων, αμπελιών και καλλιεργειών από ακρίδες ερπετά και κάθε είδους βλαβερά ζώα.

    

Ἀπολυτίκιον.

Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.

Τρυφὴν τὴν ἀκήρατον,

ἰχνηλατῶν ἐκ παιδός,

βασάνους ὑπήνεγκας,

ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ,

καὶ ἤθλησας ἄριστα·

ὅθεν τὴν τῶν θαυμάτων,

κομισάμενος χάριν,

λύτρωσαι πάσης βλάβης,

καὶ παντοίας ἀνάγκης,

Τρύφων Μεγαλομάρτυς,

τοὺς σὲ μακαρίζοντας.

※

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον.

Ἦχος α΄. Χορὸς ἀγγελικός.

Χορὸς τῶν ἀθλητῶν,

τοῦ Δεσπότου μαρτύρων,

εὐφραίνεται λαμπρῶς,

ἐπὶ τῇ πανενδόξῳ,

τοῦ Μάρτυρος σήμερον,

πανηγύρει τοῦ Τρύφωνος,

οὗ γὰρ ἔστεψεν

ἀμαραντίνῳ στεφάνῳ,

Κάραν πάντιμον,

ὁ στεφοδότης τῶν ὅλων,

ὡς Μάρτυρα κράτιστον.

※

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον.

Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.

Μαρτύρων τε καύχημα,

καὶ τῶν θαυμάτων πηγή,

ἐδείχθης ἀείμνηστε,

Τρύφων πιστῶν καλλονή·

λάμπεις γὰρ ἐν τῷ κόσμῳ,

ταῖς βολαῖς τῶν χαρίτων,

ἤστραψας καὶ τῷ φέγγει

τοῦ σεπτοῦ μαρτυρίου·

δι’ ὃ ὡς στεφανίτης Χριστοῦ,

πρέσβευε σωθῆναι ἡμᾶς.

Κοντάκιον.

Ἦχος πλ. δ΄. Ὡς ἀπαρχὰς τῆς φύσεως.

Τριαδικῇ στερρότητι,

πολυθεΐαν ἔλυσας,

ἐκ τῶν περάτων ἀοίδιμε τίμιος,

ἐν Κυρίῳ γενόμενος·

καὶ νικήσας τυράννους

ἐν Χριστῷ τῷ Σωτῆρι,

τὸ στέφος εἴληφας

τῆς μαρτυρίας σου,

καὶ χαρίσματα θείων ἰάσεων,

ὡς ἀήττητος.

※

Μεγαλυνάριον.

Ἴχνεσιν ἑπόμενος ἀκλινῶς,

Τρύφων Ἀθλοφόρε,

τοῦ γνωσθέντος ἐπὶ τῆς γῆς,

τῶν αὐτοῦ χαρίτων,

δοχεῖον ἀνεδείχθης,

καὶ ἱεροῖς ἀγῶσι

Μάρτυς διέπρεψας.

※

Ἕτερον Μεγαλυνάριον.

Ἄλλον ὡς ἀκέστορα

καὶ ἡμεῖς,

ἔχοντάς σε Τρύφων,

ἐξαιτοῦμεν σώζειν ἡμᾶς,

ἐκ παντοίων νόσων,

καὶ βλάβης καὶ κινδύνων,

ὡς Ἀναργύρων κλέος,

ὡς Μάρτυς ἔνδοξος.

※

[ (1) Ιερομονάχου Μακαρίου

Σιμωνοπετρίτου:

«Νέος Συναξαριστής

της Ορθοδόξου Εκκλησίας»·

Τόμ. 6ος (Φεβρουάριος),

σελ. 9–10·

Διασκευή από τα Γαλλικά:

Σωτήρης Γουνελάς·

Εκδόσεις «Ίνδικτος»·

Αθήναι, Ιούνιος 2014².

(2) Τρύφωνος Αλεξοπούλου

(Ιατρού):

«Ακολουθία

του Αγίου και ενδόξου

Μεγαλομάρτυρος Τρύφωνος

του Θαυματουργού

(Ποίημα Οσίου Νικοδήμου

του Αγιορείτου)·

Μετά του Βίου αυτού

συγγραφέντος

υπό Συμεών του Μεταφραστού

(Νεοελληνική απόδοση)»,

βλ. σελ. 54–55, 70 και 85·

Αθήναι, 2003.

(3) Επιμέλεια ανάρτησης,

επιλογή θέματος και φωτογραφιών,

πληκτρολόγηση κειμένων:

π. Δαμιανός. ]

※

   Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.